Γεια σας φιλαράκια. Πήγα μια βόλτα πάλι, να δω τι παίζει στην πιάτσα και να ακούσω τα καλά νέα από τους συναδέλφους. Έτσι λοιπόν μπαίνοντας στο κατάστημα του Ζωγράφου και ξέροντας εκεί τον κόσμο, αμέσως άκουσα ότι ΟΛΑ ΚΑΛΑ- και ώρες έχουν τα παιδιά, και τα αντίστοιχα ένσημα και πληρώνονται και στην ώρα τους. Δηλαδή, όπως έλεγα και στο προηγούμενο τεύχος, οι άνθρωποι ζούνε ‘ζωή και κότα’, ο θεός να τους έχει καλά (ή μάλλον το… αφεντικό τους). Θυμήθηκα τα λόγια του διάσημου ιταλού ηθοποιού και τραγουδιστή Αντριάνο Τσελεντανο που έλεγε “λατρεύω να ακούω τα ψέματα, όταν ξέρω την αλήθεια»… Σε όλους μας άρεσαν τα παραμύθια όταν ήμασταν παιδιά, αλλά τώρα μας τα λένε και συνάδελφοί μας. Έτσι και οι ίδιοι γλιτώνουν από τους πιθανούς μπελάδες με τα αφεντικά, και ο ακροατής ευχαριστιέται. Το κατάστημα ζωγράφου είναι ένα παράδειγμα. Και σε άλλα καταστήματα αν ρωτήσετε τους υπεύθυνους, θα έχετε τη περιγραφή του παραδείσου.
Τώρα πάμε για αλλού. Το κατάστημα της Αγίας Παρασκευής μου έμεινε επίσης ευχάριστα στη μνήμη. Kαι εκεί προσπάθησε να με πείσει ο συνάδελφος, ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, λεφτά, ένσημα κλπ. Το ίδιο επιβεβαίωσε και η πρωινή υπεύθυνη του καταστήματος και πρόσθεσε ηθικολογώντας ότι “δε φτύνουμε στo πιάτο από το οποίο τρώμε”. Όσο για αυτό έχω βρει το διπλανό σκίτσο που σας στέλνω.
Με παραξενεύει όμως το γεγονός ότι ο παραπάνω συνάδελφος πρέπει να ανανεώσει την άδεια παραμονής του και για αυτό χρειάζεται ένας αριθμός ενσήμων. Έτσι λοιπόν υποθέτω ότι παίρνει ίσα ίσα τα ένσημα που απαιτούνται για να φτιάξει τα χαρτιά του και όχι για όσα πραγματικά δουλεύει. Μακάρι να μην ισχύουν όσα λέω, αλλά έλα που πολλοί συνάδελφοι μετανάστες δεν παίρνουν ούτε καν τα απαραίτητα ένσημα για την ανανέωση και έτσι αναγκάζονται να τα αγοράσουν. Στα καταστήματα PΙΖΖΑ FΑΝ τα πράγματα δεν διαφέρουν πολύ.
Άλλη πλευρά της υπόθεσης: πηγαίνουμε σε κάποιο κατάστημα για ενημέρωση των συναδέλφων και αυτοί πετάνε την πρώτη κουβέντα «εγώ δεν έχω πρόβλημα». Μπράβο! Χάρηκα πολύ που δεν έχεις πρόβλημα! Άλλωστε δεν είπε κανείς ότι είμαστε Δον Κιχώτες και τρέχουμε να σώσουμε τον κόσμο ή ψαχνόμαστε για μπελάδες. Μήπως όμως έχουμε προβλήματα εμείς συνάδελφε; Μήπως θα ήθελες να ρωτήσεις τι πάθαμε και τρέχουμε ξοδεύοντας τα χρήματα, το χρόνο, την ενέργειά μας; Πρέπει δηλαδή να έχεις εσύ πρόβλημα για να τρέχουμε; Έχεις ακούσει ποτέ τη λέξη ‘αλληλεγγύη’; Τι θα γινόταν εάν ερχόμασταν σε εσάς και λέγαμε «ζητάμε συναδελφική αλληλεγγύη και υποστήριξη»; Θα λέγατε ότι χεστήκατε; Θα γυρνούσατε την πλάτη, λες και σας ενόχλησε ένας ζητιάνος; Ή μήπως θα δίνατε έξυπνες συμβουλές, τύπου “τί τα ψάχνεις, αλλού είναι χειρότερα”, “οι καιροί είναι δύσκολοι και τ ’αφεντικά κάνουν ό,τι θέλουν”; Αφού σας βρίσκω τόσο ήσυχους και ασφαλείς, σίγουρα κάτι θα ξέρετε. Ας μη χαλάμε τη ζαχαρένια σας… Απλά θέλω να τ’ ακούσω και εγώ.
Τέλος θα σας πω κι εγώ τα καλά για να ευχαριστηθείτε και εσείς: εκεί που δουλεύω εγώ λοιπόν, έχω όσες ώρες πρέπει, παίρνω τα λεφτά στην ώρα τους, έχω ασφάλιση αντίστοιχα για όσο δουλεύω, σταθερό ωράριο, ξέρω το πρόγραμμα του μηνός, στην αρχή του μηνός, έτσι ώστε να κανονίσω άνετα τις κινήσεις μου. Πληρώνομαι για τη βενζίνη που χρησιμοποιώ και το μηνιαίο σέρβις, Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε μηχανάκια της εταιρίας, αλλά συνεννοηθήκαμε με τους συναδέλφους και βγάλαμε σχέδιο απόκτησής τους σύντομα. Δεν χρησιμοποιώ το δικό μου τηλέφωνο για την επικοινωνία με τους πελάτες- το κάνω με το τηλέφωνο πoυ μου παρέχει το μαγαζί. Όσο για νυχτερινά, αργίες, Κυριακές, πληρώνομαι σύμφωνα με τις προσαυξήσεις που ισχύουν ακόμα. Ρωτήστε τους συναδέλφους, σίγουρα θα ξέρουν κι αυτοί…
Πάντα με συναδελφική αγάπη,
ο Χρυσόστομος
pizza fan workers 